مسافران خيابانی!!

حرف شمال: "ولی اله پاشا زانوسی" از پیشکسوتان عرصه رسانه و هنر و فرهنگ طی جدید ترین یادداشت خود از منظری متفاوت به ایام تعطیلات نوروزی 96 و مبحث ورود گردشگران به شهرهای شمالی نگریسته است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:

پس از معضلاتي همچون زنان خياباني، كودكان خياباني و ...، امروزه با معضل ديگري به نام «مسافران خياباني» مواجه هستیم.

با نزدیک شدن به بهار و آغاز تعطیلات نوروزی با كمي دقت در پارك ها و حاشيه ی خيابان ها ی شمال كشور، اين وضعيت ناهنجار به وضوح ديده مي شود. وضعيتي كه چهره ای نامطلوب را در ذهن به تصوير مي كشد.

 سازمان ميراث فرهنگی، صنايع دستی و گردشگری به عنوان متولی اصلی اين حوزه اگرچه در سال های اخير با جلوگيری از كليد بدستان خيابانی براي جذب مسافران و اسكان آنها در اماكن خصوصی و خارج از نظارت ، اقدامات موثری انجام داده است و درساماندهی مسافران در مكان های تحت پوشش تلاش نموده است، اما راهكارهای دراز مدت و اساسی براي جذب و هدايت آن دسته از مسافرينی كه جزو اقشار كم درآمد و يا متوسط جامعه و در جستجوی مكان های ارزان مي باشند، اتخاذ نكرده است. گروهی از مسافران بضاعت مالی نسبتاً پايين تری دارند، پرحمعيت تر بوده و يا در شهرستان های هم جوار استان های شمالی زندگی می كنند و به نوعی در هر فرصتی به اين منطقه سفر می كنند و به هر دليل نمی توانند در مراكز اقامتی و هتل ها كه متاسفانه نظارت درست و دقيقی بر تعرفه های آنان صورت نمی پذيرد، اسكان يابند، بنابراين ترجيح مي دهند با خريد يك چادر مسافرتی كه قيمت اجاره يك اطاق در يك شب می باشد، ايام بيشتری را در كنار خيابان ها و پارك ها سپری كنند.

از سوی ديگر به دليل گران بودن موادغذايی در شهرهای شمالی، بسياری از اين مسافران موادغذايی خود را از شهرهای مبدا خريداری نموده و با خود همراه می آورند. متاسفانه مسوولين حوزه گردشگری تنها به ارايه ی آمار در خصوص تعداد ورود گردشگران به شهرهای شمالی دل خوش كرده اند اما هرگز در خصوص ميزان جذب درآمد از اين حجم گردشگر و مسافر اظهارنظر دقيقی نداشتند.

حقيقت تلخ اين است كه تنها دست آورد گردشگران و مسافران در نبود مديريت صحيح در اين صنعت، زباله هايی است كه پس از رفتن آنها در حاشيه خيابان ها و پارك ها به چشم مي خورد.

متوليان صنعت گردشگری لازم نيست براي جذب گردشگران تلاش كنند؛ چرا كه جاذبه های طبيعی و خدادای خود به خود مردم را به اين منطقه می كشاند؛كافي است كه انر‍‍ژی خود را صرف مديريت و ساماندهی در اين بخش نمايند تا به دور از آمارها و شعارها در خصوص تعداد گردشگرانی كه شمال كشور را برای مسافرت انتخاب می كنند، اثرات مثبتي متوجه معيشت و درآمد مردم شود و در اقتصاد منطقه گشایشی فراهم گردد.

 امروزه اما تنها چيزی كه عايد مردم و شهرداری های شمال می شود، حجم وسيعي از زباله و تصرف پياده روها و پارك ها توسط مسافرانی است كه هيچ گونه مديريتی بر آنها اعمال نمی شود. احداث جايگاه‌ها و سوييت‌های ارزان ساحلی و جنگلی، ساماندهی وضعيت بهداشتی و ايجاد مراكز عرضه محصولات غذايی ارزان قيمت از جمله راهكارهايی است كه ميیتواند در ساماندهی اين وضعيت موثر واقع شود. استان های شمالی که در گذشته قطب کشاورزی کشوربوده اند،به دلیل افزایش قیمت زمین ،واردات بی رویه و خارج از قاعده  محصولات کشاورزی خصوصا برنج و مرکبات ، عدم حمایت کافی از کشاورزان و نبود نظارت کافی در تغییرکاربری که به جای کشت محصولات کشاورزی به سرعت و قارچ گونه در آنها ویلا سبز می شود ،جای خود را به صنعت گردشگری داده است که در صورت ادامه سوء مدیریت، مي رود تا پيكر نيمه‌جان صنعت گردشگري نيز به اغماي دائمي فرو رود. شاهد این مدعا ، خيابان هاي اشغال شده و هتل‌ها و رستوران‌هاي خلوت است.

با این همه، دلخوشی فعالان حوزه ی گردشگری، برنامه ریزی متوليان امر بر اساس تجارب و دانش روز و نیز هماهنگی وحمایت سایر بخش های مرتبط و تلاش مضاعف در بُعد فرهنگ سازی است تا از این مسیر شاهد شکوفایی اقتصاد گردشگری باشیم.