عزاداري امام حسين، هدف يا وسيله
حرف شمال _حسن قمی : محرم يادآور رويارويي راستي و ناراستي است؛ يادآور دو جبهه‌ي نور و ظلمت و عاشورا هنگامي است كه حق با زمين افتادن و زير سم اسب رفتن، عروج مي‌كند و چهره‌ي باطل با رسوايي، محو و نابود مي‌شود. حماسه عاشورا سرشار از ايثار‌ها و رشادت‌هايي است كه با زيباترين حماسه‌سازي تاريخ، نويد رهايي‌بخش انسان‌هاي آزاده را از چنگال گرگ‌صفتان انسان‌نما بر بلندي نيزه‌ها سر دادند و با فرياد «هيهات من الذله» پيشواي سبزپوش قبيله‌ي نور، صاحبان زر و زور را به ذلت نشاندند.
حال پس از هزار و اندي سال هنوز طعم نهضت حسين بن علي(ع) در قلب‌ها و نسل‌ها جاري و ساري است و هر سال شاهد برپايي با شكوه‌تري از شكوه و عزت واقعه عاشورا هستيم. به رغم همه تلاش‌هاي دشمن در طول تاريخ براي محو فرهنگ عاشورا، هنوز در تكيه‌ها و مساجد و حسينيه‌ها، سينه‌سوختگان آتش عشق حسيني، فرياد مظلوم حسين سر مي‌دهند تا كاخ‌هاي جباران و ستمگران زمانه را به لرزه در آورند. شیعیان جهان بیش از 14 قرن است که در ایام محرم و صفر برای امام و مقتدای خود عزاداری و سوگواری می‌کنند که این مراسم معنوی و مذهبی در حقیقت پیام بسیار والاتری نسبت به دیگر مراسم‌های سوگواری دارد.
اما نکته ای که نباید فراموش کرد ریشه تاریخی دشمنان در انحراف کشیدن مراسمات عزاداری سیدالشهدا(ع) با ورود برخی ابزارها نظیر قمه و.. که در نهایت از اصل قیام عاشورا غفلت شود. تا حدود قرن هیجدهم سه امپراطوری بزرگ دنیا شامل هند ، ایران و عثمانی مسلمان بودند که بر تمام جهان متمدن آن روز، دولت های مقتدری را بوجود آورده بودند. اسپانیا و فرانسه و هلند وانگلیس به رهبری یهودیان مرفه و سرمایه دار و مسیحیان صلیبی، مصمم شدند تا که مقاومت مسلمین را بشکنند. انگلیسی ها ، برای رسیدن به این هدف، هسته اصلی مقاومت شیعیان در هند و ایران را در اولویت برنامه های خود قرار دادند و از شیعیان هندوستان شروع کردند که از مرکز تشیع و مرجعیت نجف به دور بودند. انگلیسی ها از باورهای عمیق شیعه و عشق زیاد آنان به امام حسین(ع)سوء استفاده نمودند و قمه و شمشیرزنی بر پیشانی را جعل کرده و به آنان آموختند.
کوبیدن شمشیر بر سر و پیشانی در سوگ سیدالشهدا(علیه السلام) در روز عاشورا، توسط استعمار انگلیس، از هند به ایران و عراق گسترش یافت و تاگذشته های نه چندان دور، سفارت بریتانیا در تهران و بغداد هم، با حمایت های مالی از برخی هیئت های عزاداری اینچنین بدعت خرافی را فراگیر کردند. اما علمای بیدار مسلمان که همیشه حافظ این دین مبین بوده اند از ابتدا، با موضع گیری هایی علیه این بدعت خطرناک، امواج گستره این انحرافات را فروکشاندند. علیرغم همه تلاشهای علمای اسلام، متاسفانه هنوزهم سایت ها و وبلاگها ونشریات ضد اسلامی و ضدشیعی با تصاویر این مراسم خرافی، علیه اسلام عزیز، تبلیغات شدیدی را براه انداختند که نیازمند آن است تا رسانه های تصویری و فضاهای مجازی و شنیداری بیش از گذشته به تبیین اهداف عزاداری امام حسین(ع) بپردازند. از سوی دیگر مداحي مداحان و سخنراني روحانيون در مراسم عزاداري ماه محرم بايد در شأن امام حسين (ع) باشد تا بر روشنگري مردم در زمينه تبعيت از ولايت فقيه و شناخت ابعادی قیام سیدالشهدا بیافزاید.
مراسم عزاداري بايد به گونه‌اي برگزار شود که چنان روح عزاداران را صيقل و شستشو دهد که سناریوهای دشمنان اسلام و نظام اسلامي را نقش بر آب سازد.
همانطور که می دانید امام حسین (ع) برای اصلاح دین جد بزرگوارش که در آن دوران با خطر انحراف روبه‌رو شده بود، قیام فرمودند و عزاداری شیعیان در هر سال، به این معنی است که شیعیان جهان همچنان خطری که امام حسین (ع) درک فرمودند را احساس کنند.
در شرایطی که دشمنان اسلام و انقلاب تلاش بسیاری برای انحراف در برگزاری مراسم معنوی محرم و صفر داشته و از هیچ توطئه‌‌ای برای ضربه زدن به اسلام و انقلاب فروگذاری نمی‌کنند، برگزاری مراسم عزاداری و سوگواری در محرم به ویژه دهه نخست این ماه که به بيش از 10هزار مراسم در سراسر کشور می رسد، فرصت بسیار ارزشمندی برای مقابله با توطئه‌های دشمنان و آگاه‌سازی نسل جوان است.
آنچه بايد بسيار توجه داشت آن است كه قيام عاشورا یقینا برای حفظ اسلام بوده و براي تداوم مسير و راه و حرکت اين قيام نه چیزی را خیلی غلیظ کنیم و نه آن را خدای ناکرده بی اهمیت جلوه بدهیم و نباید به دلیل سلایق شخصی خود، رنگ و لعاب خاصی به هر مطلبی بدهیم. متاسفانه گاهی کارهای تبلیغاتی و سلیقه‌ای یک انحرافاتی در تبلیغ دین و تشیع به وجود می‌آورد که این انحرافات به مرور آسیب بیشتری به اصل فرهنگ عاشورا می‌زند.
در هر روي واكاوي و آگاهي دوباره از رمز و راز نهضت عاشورا و شناخت دقيق و ابعادي آن، فرصت‌هاي شناخت بيشتر و الگو‌هاي سازنده‌اي از جامعه كوشا و سالم را فراهم خواهد ساخت. آسيب‌شناسي مجالس عزاداري، عدم استفاده از مدح‌ها و تمجيد‌هاي بي‌محتوا، ريشه‌يابي، درس‌آموزي، عبرت پذيري و تحليل محتوايي عاشورا و استخراج راهكار‌هاي عملي و سيره‌اي از قيام ابا‌عبدالحسين(ع) سر فصل‌هاي مغتنمي است تا تشنه‌كامان معرفت و كمال را سيراب نمايد. موضوع ظلم ستيزي و تلاش در احياي آزادگي امام حسين(ع) در واقعه عاشورا صرفا يك حادثه نيست و اختصاص به زمان خاص ندارد، بلكه به عنوان فرهنگ و نوعي جريان فكري و سياسي فرازماني و راهكاري است كه درهر عصري و براي هر نسلي قابليت عمل دارد. آري، امام حسين(ع) همچنان در تمامي بحران‌هاي زندگي و در ظلمت جهل و غفلت و دنيا‌پرستي، چراغ هدايت و كشتي نجات است و پيروي از سيره و رفتار آن حضرت تنها راه پيروزي و سعادت است.
متاسفانه آن هدفی که امام حسین (ع) در قیام خود داشته در جامعه ما محقق نشده است و ما در مراسم عزاداری تک بعدی حرکت می‌کنیم و بیشتر خودِ عزاداری را برجسته می‌کنیم و به اهداف امام (ع) توجه نمی‌کنیم، اجر عزاداری برای عزاداران محفوظ است ولی فقط توجه به آن برای ما هدف نیست بلکه این عزاداری‌ها باید وسیله‌ای باشد برای رسیدن به اصل مفهوم عاشورا.
آنچه در اين مجال اهميت فراواني برخوردار است امروز زمان آن نيست كه تنها در عزاي شهداي كربلا به سوگ و ماتم بنشينيم بلكه لازم است علاوه بر حفظ فرهنگ عزاداري و سوگواري از منظر ديگري نيز به آن بنگريم و بدانيم كه گريه و عزاداري براي آن حضرت هدف نيست. آنچه پر اهميت است واقعه عاشورا وسيله‌اي براي فهم و شناخت فرهنگ نهضت امام حسين (ع) و پيروي از دستور‌ات و هدايت‌هاي معنوي و سياسي آن حضرت قلمداد مي‌گردد. امروزه اين خطر بزرگي است كه عزاداري امام حسين(ع) را صرفا هدف بدانيم بلكه بايد فرصتي براي تعالي و شناخت تكاملي خود و ساير افراد جامعه به‌شمارآورد.
يادداشتي از حسن قمي / روزنامه نگار
دسته بندی: نظرگاه
آدرس کوتاه خبر:
مطالب مرتبط
