حرف شمال/ صفرلفوتی* : همه ما مازندران و چالوس را به دریا و جنگلش می‌شناسیم ! اما این روزها دریا و جنگل مخفیگاه خوبی برای پنهان کردن زباله و فاضلاب شده است و اینکه جنگل های چالوس به عنوان یکی از جذاب ترین مناطق منحصر به فرد برای جذب توریسم است ، اما اینچنین در معرض نابودی قرار گرفته و متاسفانه مسوولان و مدیران ذیربط هم اهمیتی برای اکوسیستم و جان و زندگی مردم و شهروندان قائل نمی باشند و با عدم توجه به مشکلات زیست محیطی این دیار ، در حال ظلم به تک تک اجزای عالم هستی می باشند!
سال گذشته در یازدهم تیرماه بود که منطقه زیبای جنگلی معروف به "پلهم کتی" و " ورگاویج" واقع در حومه روستای سینوا در شهرستان چالوس و محدوده عوارضی قطعه چهارم آزادراه تهران – شمال ، که محل دپوی زباله های شهرداری چالوس است ، مورد حمله وحشی شعله های آتش قرار گرفت! و نیروهای زحمت کش و بی منت آتش نشانی و هلال احمر شهرهای چالوس، نوشهر، هچیرود، مرزن آباد و نمک آبرود به صورت هوایی و زمینی ، به این حومه اعزام شده و با کمک همه سازمان ها و نهادها از جمله سازمان امداد و نجات ، سپاه پاسداران و بسیج و مردم و شهروندان منطقه؛ و هرآنکه و هرآنکس که کاری از دستش بر می آمد، قبل ازاینکه عمق این فاجعه بسیار وسیع تر شود، با تمام تلاش در جهت اطفای حریق کوشیدند.
متاسفانه در روزهای اخیر هم اخباری ضد و نقیض درباره شعله ور شدن مجدد این منطقه ، در گروه ها و کانال های شبکه اجتماعی تلگرام ، منتشر و تصاویری از آن دست به دست چرخید! گرچه اگر منزل مسکونی اتان در نقطه ای از شهر و یا روستاهای اطراف و در مکانی مناسب برای دیدن این جنگل واقع شده باشد ، از راه دور هم به خوبی دود ناشی از آن قابل روئت بود ، ولی نمی دانم چرا اصحاب رسانه و فعالین محیط زیست ، سکوت پیشه کردند؟!
به هرحال چندین سال است که شهرستان توریستی و گردشگری چالوس با معضل دپوی زباله ها و نخاله های شهری دست و پنجه نرم می کند و تا کنون گزارش ها و یادداشت ها و تصاویر فراوانی دراین خصوص از سوی خبرنگاران و فعالین و مدافعین محیط زیست در رسانه های محلی و سراسری منتشر و فریاد برآورده اند که به داد جنگل های سرسبز این دیار برسید!
اما شهرداری چالوس به جای حل مشکل ، به وضوح دپوی زباله در این مناطق را تشدید نموده و سازمان منابع طبیعی و حفاظت از محیط زیست هم از این اقدام ممانعت نمی کند و این معضل فقط بهانه ای برای سر دادن شعارهای انتخاباتی از سوی برخی نامزدهای شورای شهر و مجلس شورای اسلامی شده ! و هیچ اقدام قابل قبولی انجام نداده اند. مدت هاست که شاهد جلسه های مختلف و گفتگوها و رایزنی های فراوان در جهت ایجاد و اجرای پروژه کارخانه بیوگاز در این شهر هستیم ، اما فقط و فقط در حد حرف و جلسه باقی ماند و مردم ، جانوران ، آبزیان ، گیاهان و درختان، طعمه اختلاف های داخلی مسوولان شده اند!دپوی زباله در جنگل های زیبای استان مازندران بویژه این منطقه از شهرستان چالوس، این ثروت ملی را به جنگل های مخروبه تبدیل کرده و علاوه بر نابودی درختان ، منجر به از دست رفتن خاک حاصل خیز شده و علاوه بر اینکه درختان این منطقه بر اثر ازدیاد شیرابه ها و بالا بودن سطح پوسیدگی، آنچنان فرسوده شده اند که گوشت آنها به راحتی از تنه جدا می شود و با فشار اندکی به زمین می افتد؛ دامداران بسیاری هم بر اثر استفاده دام های خود از زباله ها ، دچار ضررهای فراوان شده اند؛ و در محدوده دپوی زباله ها می توان همواره جسد حیواناتی را مشاهده کرد که بر اثر تغذیه از آنها، مسموم و جان خود را از دست داده اند! حیواناتی که در برخی موارد گونه های نادر را هم شامل می شود! 
مهمترین مسئله ای که به واسطه دپوی زباله ها در جنگل به خطر می افتد، سلامت مردم است! شیرابه های زباله روی اکوسیستم منطقه شدیدا تاثیر گذاشته و بوی تعفن تا شعاع چند کیلومتری به مشام می رسد. نفوذ شیرابه زباله‌ها و فاضلاب به رودخانه‌ها و آب‌های زیرزمینی باعث شده تا بنا بر شنیده ها ، استان مازندران در کشور، رتبه نخست سرطان گوارش را داشته باشد و بر اساس یک آمار تایید نشده، از هر ۸ نفر یک نفر در مازندران به انواع سرطان های گوارش و معده دچار است. از آنجائیکه همه مسافران و گردشگران داخلی و خارجی ، مازندران را بیشتر با نام جاده و ساحل دریای شهرستان چالوس می شناسند ، هر تابستان زن و مرد و پیر و جوان ، در آب دریای شمال شناور می‌شوند ، روی آب دراز می‌کشند و آفتاب می‌گیرند و در هر وارد شدن ، جرعه‌ای از آب دریا را هم می‌نوشند و کمی آن سوتر ، کوهی از زباله هر روز بزرگ‌تر می‌شود و شیرابه آن به رودخانه ها و دریا می‌ریزد!
همه ما مازندران را به دریا و جنگلش می‌شناسیم ! اما این روزها دریا و جنگل مخفیگاه خوبی برای پنهان کردن زباله و فاضلاب شده است و اینکه جنگل های چالوس به عنوان یکی از جذاب ترین مناطق منحصر به فرد برای جذب توریسم است ، اما اینچنین در معرض نابودی قرار گرفته و متاسفانه مسوولان و مدیران ذیربط هم اهمیتی برای اکوسیستم و جان و زندگی مردم و شهروندان قائل نمی باشند و با عدم توجه به مشکلات زیست محیطی این دیار ، در حال ظلم به تک تک اجزای عالم هستی می باشند!
نباید فراموش کنیم که مازندران، تنها متعلق به ساکنان آن نیست! و به‌همین دلیل هم باید برای آن برنامه‌ریزی و اعتبار ملی دیده شود ، اما در چند دهه اخیر نگاه‌های سلیقه‌ای و اعتبارات قطره چکانی نه تنها دردی از مشکل این استان و شهرستان های نوشهر،چالوس و کلاردشت دوا نکرده ، بلکه باعث بوجود آمدن بحران زیست محیطی نیز شده است.
*سردبیر