حرف شمال: عید فطر، جشن گشایش سینه ها و«شرح صدر» است که موجب می شود انسان با درکی عمیق تر نسبت به گذشته و با گذر از ظاهر به باطن، تجلیات الهی را دریافته، این درک را در خود نهادینه کند و به حرمت «بسم الله» نایل شده، از ظلم و پوشانیدن تقدس هستی خودداری نماید.در همین راستا علیرضا یونسی رستمی؛معاون سیاسی و امنیتی استاندار مازندران طی نگارش یادداشتی جامع و کامل به تفسیر این عید بزرگ و مهم مسلمانان پرداخته است:
عید از عود است به معنی بازگشت (از گناه و معصیت) و فطر یعنی فرد به فطرت خود برگردد. بعبارتی بازگشت انسان به اصل خویش – و این بازگشتِ (آدمی به فطرت پاک) عید تلقی میشود . چونان كه محمد بلخی در آغاز مثنوی معنوی فرماید: هر كسی كو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش ... یعنی مومن روزه دار با بهره گیری از فضایل ماه مبارك رمضان خود را از غیرِ حق پاک و - بمثابه روزی که از مادر متولد شد - تازه و نو گردانیده است و در این روز، جان او از غنچه ی فروبسته به گلی شکوفا بدل می شود– و وجودش نگارستانی عطر آگین از گل و ریحان و لاله و سنبل می گردد و اینجاست که تازگی در بهار جان آدمی پدیدار می شود و روز عید فطر، توشه بجا مانده از رمضان به حساب آخرتش افزوده می شود.
... و اما درتفسیر رمضان که آن را ظاهری و باطنی است. ظاهر رمضان، نخوردن ، نیا شامیدن و رعایت اعمال روزه داری است. اما باطن رمضان آثاری است که از روزه داری حاصل می گردد. در اینجا مولانا تعبیر زیبایی از این بهره معنویِ حاصل از روزه داری دارد و تعبیر آن این است که: شما از شر شیطان نفس رها شده و با فرشتگان که نشانه ای از پاکی وصداقت است نزدیک می شوید. ایام ظاهری رمضان که در طول یک ماه قمری تجلی می یابد به اتمام می رسد. زیرا ایام بقا ندارد اما کسب معرفت از این یک ماه باقی و ابدیست.
لسان الغیب شمس الدین محمد حافظ شیرازی فرماید: بیا که تُرک فلک خوان روزه غارت کرد/ هلال عید بدور قدح اشارت کرد/
ثواب روزه و حج قبول آنکس برد/ که خاک میکده عشق را زیارت کرد
تُرک فلک بی رحم است، ماه و سال و قرن و عمر را می برد و اصلا همه چیز را کهنه و فرسوده می سازد . اما کسی به سعادت و معنویت ماه رمضان می رسد که در این ماه، زنگارها از قلبش زدوده و ممتازشود تا آینه اش غماز شود و از تمنیات و مشتبهات و آرزوهای بی حاصل دوری گزیند. با خود ، با خدا و با مردم صادق گردد و راستی و درستی پیشه كند. در یک کلام؛ اگر فقط خدا را بندگی نماید چنین کسی به ثواب حج قبول می رسد حتی اگر به مکه نرفته باشد. لذا کسب معرفت را تُرک فلک نمی تواند غارت نماید.
آنچه از مکتب دین و از خرمن پرخیر و برکت روزه و نماز تعبیر می شود کسب اخلاق و معنویت است. وهم چنین یکی از مهم ترین دستاوردها برای روزه دار مومن، كسب معرفت، فضیلت و رعایت اخلاق اجتماعی وخانوادگی است که در طول یک ماه ممارست وتمرین حاصل می شود.
آنچه از مراتب فوق بر می آید این است كه ماه رمضان، ماه خود سازی وتهذیب نفس و زدودن زنگارهای درون و نزدیكی به خداست. در چنین شرایطی، آدمی در تلاش است تا از اندیشه، اعمال، افعال، گفتار ناپسند و غیر رضای پروردگار اجتناب نماید و اینجاست كه وجودش سبب خیر، رحمت و آرامش و الفت میان دیگران می گردد.
اما آن چه نگارنده این سطور را بر آن داشت كه در این باب اشارتی بنماید، به اتفاق روز قدس از سوی كسانی باز می گردد كه قطره وار و كوچك اگر چند از دریای خروشان مردم شریف و روزه دار تهران بودند اما از دریا نبودند و از بحر معانی ماه صیام، مروارید فضیلت صید نكردند و آن توهین آشكار و برخورد غیر اخلاقی ناشایستِ غیر عقلی، غیر عرفی و غیر دینی را بنام دین با نماینده اكثریت همان مردم روزه داری نمودند كه در گرمای تابستان و با دهن روزه در حال ادای وظیفه دینی – ملی و اخلاقیشان یعنی دفاع از ملت مظلوم و مبارز فلسطین بوده اند – با رئیس جمهور محبوب مردمی كه هنوز این احساس را دارند كه اثر مركب انگشتشان در روز 29 اردیبهشت 96 همچنان تازه و با قی است.
آب بزن چشم هوسناك را/ با نظر پاك ببین پاك را/ آنکه در این پرده، گذر یافتست/ چون سحر از فیض نظر یافتست