ساری و جاری ساختن جویبار اندیشه ولایی در بستر تحکیم مبانی سیاسی نظام و بویژه دمیدن روح ولایت فقیه در کالبد قانون اساسی ایران یکی از دستاورد های گفتمان آن روزگار است.

 

 

 

حرف شمال/ صابر طاهرنژاد: اگرچه مباحث عقلی و نقلی، فلسفی و کلامی در خصوص چرائی بنیاد و بنیان ساختمان های سیاست و دیانت و به زبان امروزی ولایت و سیاست در همسایگی هم و تعاطی اندیشه و اعتقاد و تعامل سیاست ورزان و دینمداران قدمتی طولانی دارد، ولی آنچه که ماحصل عینی خروج این گفتمان ها از دریچه حجره های حوزه و کرسی های دانشگاه ها می باشد مربوط به عصر مشروطیت و حضور بلند قامتانی از عرصه فقاهت همچون علامه نائینی و آیات عظام آخوند خراسانی و ملا عبدالله مازندرانی است. تلخی تقابل شیخ شهید فضل الله نوری که اوج غیرت دینی او را به چوبه دار افراطیون کشاند با فقهای هم تراز خود منجر به نتیجه ماندگار تلفیق مبانی دینی و عقلی و لزوم رعایت حسن همجواری دین کهن و سیاست مدرن شد.

 بطور مشخص ساری و جاری ساختن جویبار اندیشه ولایی در بستر تحکیم مبانی سیاسی نظام و بویژه دمیدن روح ولایت فقیه در کالبد قانون اساسی ایران یکی از دستاورد های گفتمان آن روزگار است. فراز و فرود تحولات سیاسی و اجتماعی تاریخ معاصر درس عبرتی است در جهت صیانت از این میراث گرانسنگ حوزه و دانشگاه برای همه آنهائیکه در تمهید ساز و کار انتخابات نقش آفرینی می¬نمایند اعم از نخبگان و اندیشمندان، فرهنگیان و دانشگاهیان، هنرمندان و سایر فرهیختگان همچنین مجریان این فرایند سرنوشت ساز، تا از نفوذ و اعمال رفتارهای ناصواب و هنجار شکن که قطعا خاستگاهی جز مطامع نفسانی در تفسیر آن متصور نیست جلوگیری شود تا قبل از آنکه در زیر دست و پای اراده ی محکم مردمی که امام امت (ره) فرمود میزان رای آنهاست آسیب جبران ناپذیر نبینند، خود را از مهلکه تقابل با خواست عمومی دور نموده و از نهب حیثیت و شرافت سرمایه های انسانی و چهره های ملی اجتناب نمایند.
حرمت شکنان حصار های دین و اخلاق و قانون بدانند سزاوار نیست که فضیلت های اعتقادی و انسانی را در پای جریانات سیاسی و اجتماعی و سلایق شخصی ذبح نمایند. ما معتقدیم نتیجه انتخاباتی که از مجاری قانونی با رعایت شئونات اخلاقی بدست می آید استحصال سرمایه ای عمومی بدون ملاحظات دسته بندی های انتخاباتی است و در واقع پس از پایان انتخابات همه مرزبندی های اجتماعی و سیاسی فرو می ریزد و همه یک خانواده بزرگ را شکل می دهیم. صبح امید قریب است.