در استان مازندران رای دهندگان بیشتر بر اساس معیارهایی غیر از معیار حزبی در انتخابات مجلس مشارکت می کنند.
فلسفه وجودی حزب بر مبنای رویکردهای سیاسی استوار است در صورتی که در شهرستان ها با توجه به ضعف مفرط در زمینه توسعه و امکانات اولیه در بسیاری از مناطق محروم،اولویت با گسترش خدمات و شعارهای عمرانی است. با توجه به اینکه احزاب اولویتشان مباحث کلان و تصمیمگیری های ملی است در شهرستان ها به سبب عقب ماندگی های اقتصادی و عمرانی وجاهت لازم را ندارند و مردم اکثرا دنبال کسانی می روند که شعارهای عمرانی مطرح می کنند.
برای مثال اگر نماینده ای از حوزه انتخابیه تهران شعار تبلیغاتی خود را بر مبنای ساخت پارک ، پل و اتوبان متمرکز کند نه تنها هیچ شانسی برای خود نباید متصور شود بلکه به دلیل اشباع شدن پایتخت از این امکانات و از اولویت خارج شدن اینها از لیست نیازهای مردم،نوعی ضد تبلیغ هم برایش محسوب می شود.
در تهران شهروندان به دلیل اغناء،ارضاء و اشباع امکانات زیرساختی و عمرانی به دنبال مسائل کلان هستند ، خلائی که در شهرستان ها به شدت احساس می شود و برعکس شهرهایی مانند تهران مردم به دنبال زیرساخت ها می گردند و هر کسی که شعارهای قشنگتری در مورد تحول و استقرار این امکانات عمرانی مطرح کند در اولویت رای دهندگان فارغ از جریان و حزب سیاسی قرار می گیرد.
در استان مازندران برخی از کاندیداها بدون توجه به این مباحث مهم شعارهای خود را بر اساس تعداد نطق های مجلس و معاونت فلان وزیر یا درصد نفوذ خود در بین احزاب انتخاب کرده اند ،کاری که نه تنها به زیانشان تمام خواهد شد بلکه برای اکثر مردم هیچ مفهومی ندارد و ارتباط خاصی با آن برقرار نمی کنند.
این مدعیان دقت ندارند که معاونت وزیر و نطق فراوان در مجلس برای شهروند شهرستانی نان و آب نمی شود.
او دنبال ساخت درمانگاه در روستای محل زندگیش یا ساخت شهربازی در شهر محل سکونش می گردد و هر کسی در حرف و عمل این کارهای کوچک اما موثر در زندگی وی را مد نظر قرار دهد بدون در نظر گرفتن حزب بازی های مرسوم در لیست علاقمندی هایش جای خواهد گرفت.. در شماره بعدی این بحث به ویژگی های نماینده اصلح از چشم مردم هر حوزه انتخابیه می پردازیم و با جریان ها و احزاب سیاسی که کارایی لازم را در مازندران ندارند فعلا کاری نخواهیم داشت ... ممنون که ما را دنبال می کنید/ منبع: وارش نیوز