در انتخابات مجلس یازدهم، محمدعلی محسنی بندپی با ۲۴ هزار و ۹۲ رأی توانست از رقبای مطرحی چون صلاحی، لاشکی، محمدپور پیشی گیرد و به عنوان نماینده مردم این حوزه انتخابیه روانه مجلس شود.
اظهارات وی در نخستین نشست خبری خود با خبرنگاران حوزه انتخابیه‌اش نشان می دهد تفکراتی متفاوت از نماینده قبلی (احمدی لاشکی) دارد.
وی مشکل منطقه اش را استان شدن نمی داند و معتقد است اگر هم استان مستقل در غرب مازندران شوند یکی از استان‌های محروم کشور خواهد شد.
نماینده مردم شهرستان‌های نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس مشکلات حوزه انتخابیه اش را بسته به میزان مطالبه گری مدیران و از سویی دیگر نظارت بر عملکرد مدیران منطقه می داند و بر این باور است که مدیران باید از لاک خودشان بیرون بیایند و مطالبه‌گر شوند.
فعلا برای بررسی عملکرد وی بسیار زود است و انتظار می رود سهل انگاری ها و ضعف های نمایندگان سابق این حوزه به مرور مرتفع شود یا حداقل تکرار نشود.
پیش از محسنی بندپی، احمدی لاشکی دو دوره به عنوان نماینده مردم غرب مازندران در بهارستان حضور داشت که میزان آرای او در انتخابات مجلس یازدهم خود به خوبی گواه نارضایتی مردم حوزه از وی و عملکرد 8 ساله اش در مجلس و حوزه انتخابیه است.
لاشکی در انتخابات مجلس نهم و دهم با توجه به دارا بودن کارشناسی ارشد علوم اجتماعی- توانست با حرف‌ها و شعارهای آنچنانی و حمله به رقبای مطرح، نگاه‌ها را به سمت خود جلب کند و با وعده‌ها و شعارهایی چون (تکمیل آزادراه شمال، احداث منطقه آزاد، پیگیری قطعه مرزن‌آباد – چالوس، جدایی غرب از مازندران و ایجاد استان جدید ساحلی و…) همچنین حمایت دولت و اصلاح طلبان (به ویژه در انتخابات مجلس دهم) راهی بهارستان شود.
با توجه به موقعیت گردشگری خاص حوزه نوشهر، چالوس و کلاردشت در استان و حتی کشور، انتظار می رفت معضلات این حوزه، با تلاش و پشتکار بیشتری از سوی نماینده مردم این منطقه در مجلس دنبال می‌شد تا بهبود اوضاع و رفاه حال مردم و گردشگران را شاهد باشیم، اما در عمل دیدیم چنین نشد و طبق گزارش های حاصله از غرب استان، بخشی از سرخوردگی های مردم این ناحیه از عملکرد منفعلانه و حرف های تکراری و بی نتیجه این نماینده بوده است.
حال که با انتخاب محسنی بندپی، نفسی تازه به این حوزه انتخابیه دمیده شد، انتظار می رود مسائل این حوزه در بخش بودجه‌ای، نظارتی و پیگری، به طوری جدی از سوی نماینده این حوزه مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
البته آقای نماینده کار بسیاری در پیش دارد چرا که وی اگرچه در شعارهای انتخاباتی اش گفته بود «من آمدم تا به 8 سال توقف در توسعه منطقه خاتمه بدهم» اما در ادامه، متوجه شد « در بعضی از جاها نه تنها توقف داشتیم بلکه تکامل معکوس و حتی عقب گرد داشتیم».
بخشی از مسائل حوزه انتخابیه نوشهر، چالوس و کلاردشت:
– راه دسترسی نوشهر به کجور که در زمان احمدی‌نژاد کلنگ آن زده شد و قرار بود مسیر آن 35 کیلومتر کوتاه‌تر شود اما این مسیر پیشرفت فیزیکی مناسب نداشته است.
– راه بندر نوشهر به کمربندی و احداث بندر که این نیز از مصوبات دولت بود اما اقدامات لازم در این زمینه انجام نشد و حتی گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر برگشت بودجه شنیده می‌شد.
– کمربندی نوشهر- چالوس که حدود 20 سال است تکمیل نشده است و انتظار می رود پیگیری‌های نظارتی بهتری را در این زمینه شاهد باشیم.
– گاز رسانی بخش کجور که قرار بود گاز CNG باشد اما هنوز خبری نیست که نیست. (یک ماه قبل و در اواخر شهریور 99 مدیرعامل شرکت گاز مازندران از گاز رسانی سه شهر و ۱۸۶ روستای کوهستانی و سخت‌گذر شهرستان‌های نوشهر، نور و آمل – شهرهای پول و کجور در بخش کجور شهرستان نوشهر و شهر بلده در شهرستان نور – با اعتبار یکهزار میلیارد تومانی حداکثر تا ۲ سال آینده خبر داد).
– آزاد راه تهران- شمال و مسائل حاشیه‌نشینان این محور و معضلات آن که پرداختن به آن، تنها مکدر کردن خاطر مخاطبان را به دنبال خواهد داشت.
– مطالعه و تدوین سند جامع سیلاب منطقه در حوزه مجلس که هنوز سرانجامی ندارد.
– تدوین سند توسعه غرب مازندران که به نظر می رسد صبر بسیاری تا تحقق آن نیاز باشد!
و موارد دیگری چون دوربرگردان‌های غیر استاندارد نوشهر- چالوس، آب شرب کلاردشت و مشکلات بخش شدن صلاح‌الدین‌کلا که در حد روستا است.
البته بخش عمده مسائل مطرح شده مربوط به راه‌ها است و نیاز است دوشادوش آن به مسائل دیگر حوزه ها نیز پرداخته شود.
در پایان، انتظار می رود آقای نماینده که تاکنون مواضع مناسبی در مجلس داشته به صورت جدی تر به فکر تحقق وعده ها و شعارهای انتخاباتی خود باشد تا شاهد کاهش معضلات این حوزه انتخابیه باشیم.